9x ergernissen van een hondenfotograaf

Hondenfotograaf als beroep, een droombaan toch? Ja zeker, echt! Het is fantastisch om te doen, maar ja.. Zoals in elk vak heb je ook wel eens ergernissen…

1. Je eigen honden willen NOOIT meewerken
Echt, met stip op nummer 1. Heb je een leuk nieuw idee, nou meteen even uitproberen met je eigen honden. Je hebt tenslotte 3 leuke exemplaren rondlopen, dus waarom zou je die niet even leuk op de foto zetten en dat nieuwe idee erin verwerken? Daar denken mijn 3 harige monsters dus vaak anders over. Ze willen niet luisteren, willen niet dáár zitten of liggen wat jij wil. Alles duurt lang en je moet het ze wel 10x “vragen” voor ze iets doen. Bananen in hun oren ofzo? En dan nóg met pijn en moeite. En áls ze dan al zitten zien ze eruit alsof ze mishandeld worden. Ja, leuk jongens. Gezellig. Fijn dat jullie even meewerken. Maar ze zijn verder heel lief en knap hoor, haha.

2. Kaartjes vol, accu’s leeg.
Dit is niet specifiek voor een hondenfotograaf, maar voor iedere fotograaf wel herkenbaar denk ik. Die eeuwige kaartjes altijd vol en weer leeg moeten halen en de accu’s zijn altijd nét niet leeg als je de volgende dag een shoot hebt. Zodat je ze eigenlijk net niet aan de lader kunt doen, want dat is niet zo goed voor het behoud van je camera. Maar wel zo leeg dat je waarschijnlijk tijdens de shoot met een lege accu staat. Zo handig!

3. Regen, regen en nog eens regen..
Ja, in Nederland regent het nogal vaak. Het kan daarom soms lastig zijn om fotoshoots in te plannen of ze vallen soms letterlijk in het water. Gelukkig kan een fotoshoot soms ook gewoon doorgaan, als het af en toe even droog is of niet te hard regent. Bij deze foto hieronder is het bijvoorbeeld juist best gaaf op de foto gekomen.

4. Het is ook nooit goed: de zon..
En soms schijnt de zon juist weer heel erg fel, dat is ook weer lastig met fotograferen. Vaak worden mensen heel gelukkig van zon met een fotoshoot, een fotograaf meestal iets minder. De zon is vaak veel te fel en te heftig, waardoor je er echt rekening mee moet houden hoe je de foto’s maakt ten opzichte van de zon. En om dan maar niet te spreken over die harde schaduwen overal van. Natuurlijk kun je ook hele gave foto’s maken met een felle zon, maar toch heb ik voorkeur voor een mooie, zachte en lichte dag met eventueel een klein beetje een zonnetje.

5. Je wordt er hebberig van..
Als je hondenfotograaf bent krijg je natuurlijk honden in alle soorten en maten voor je lens. De grootste tegenvaller vind ik eigenlijk altijd dat de eigenaren hun schattige puppy’s ook zo nodig weer mee naar huis moeten hebben.
Ik snap niet waarom hoor. Ik heb toch foto’s gemaakt als aandenken? Zodat ik de puppy mag houden? Of die beeldschone hond? Of die ongelooflijk lieve/grappige hond? Of die hond die op afstand bestuurbaar is? Dat is voor mij toch juist super handig? Die eigenwijze monstertjes van mij vertikken het om zo goed te luisteren en zo fotogeniek te zijn.
Nee hoor, grapje. Ik vind het juist fantastisch om al deze honden te ontmoeten. Heerlijk! En de puppy’s.. zoooooo schattig. Oke ja, die wil ik wel echt houden. Kom ze maar weer halen als ze een maand of 8 zijn en beginnen te puberen. Ik krijg er soms gewoon enorme puppy kriebels van! Ik wil ook, haha!

6. Alle honden zijn modellen! 
Hm, misschien is dit niet echt een ergernis, meer een frustratie haha. Ik zie eigenlijk altijd in elke hond die ik tegenkom een model! Het liefst zou ik alle honden op de foto zetten, ik vind het zo leuk! Ik vind het vooral fantastisch om ieder karaktertje weer precies zo op de foto te krijgen, zodat de eigenaar zijn of haar hond er ook echt in herkent. Iedere hond heeft een eigen uitstraling, karakter en eigen trekjes. En soms zijn honden gewoon zo adembenemend mooi. Of hebben ze zó’n mooie blik.. Of zo’n lieve uitstraling. Ik wil dat dan gewoon vastleggen haha!

7. Wispelturigheid van het weer
Ja, nog eentje over het weer. Als je buiten fotografeert ben je gewoon afhankelijk van het weer, dus ook veel ergernissen over het weer haha. Soms heb je van die dagen dat het per minuut ongeveer wisselt. Zon, donker, regen, zon, regen, zon, donker etc. Heb je net je ISO iets omhoog gezet omdat het super donker werd. Bij foto nummer 2 ineens weer een mega felle zon! Ja handig..

8. Oh, hé, wat leuk! Wat gebeurt daar dan? 
Wanneer je met een fotoshoot bezig bent en je wacht even tot die mensen daar achter voorbij gelopen zijn, zodat ze uit het fotobeeld zijn. Oh, dat duurt wel heel lang. Ah, ze staan te kijken naar ons. Handig, haha. Op de een of andere manier denken mensen dat ze niet in de weg (op de foto) staan als ze erachter staan. Maar dat is juist wel zo, dan sta je er precies bij op. Ach, ik vind het ook wel heel leuk hoor dat mensen het dan leuk vinden om even te kijken wat er gebeurt of even een praatje maken. En ik snap het ook wel, als je niet denkt zoals een fotograaf dan heb je geen idee wat handig is wat niet. Maar soms, als de hond echt nét heel mooi poseert, is het wel even minder handig.

9. Zomer, zon, heide…
Adders! Ohhhh bah. Daar heb ik echt zo’n hekel aan he. Ik vraag me altijd af hoe andere fotografen en hondeneigenaren dat doen, laten die hun honden in de heide lopen in de zomer of met warm weer? Ik durf dat niet, ik ben zo bang dat ze dan door een adder gebeten worden. Met de laatste zonnestralen het afgelopen najaar was het nog zo. De eigenaar zei: “Ach, dat zal wel meevallen toch? Even kijken?” Maar de hond reageerde toch een beetje vreemd en zat ergens heel erg te kijken. Ja hoor, daar lag een adder lekker te zonnebaden. We zijn gauw verder gelopen, haha!

Dat waren (in willekeurige volgorde) een aantal ergernissen van mij als hondenfotograaf. Maar het is en blijft natuurlijk gewoon echt een fan-tas-tisch beroep! Heerlijk is het! 
Heb jij nog meer van dit soort ergernissen? Ik ben benieuwd of ik de enige ben die dit heeft haha.
Of heb je wel eens schaamtevolle momenten met je hond gehad?