Wat een rare tijd he, de hele wereld staat op z’n kop. De scholen zijn gesloten, de meeste mensen die kunnen werken nu thuis en de hele bevolking is hysterisch aan het hamsteren. Bizar.

Wat verandert er voor mij?

Op dit moment ben ik enorm dankbaar dat ik al een thuiswerkende moeder ben. Voor mij zijn de veranderingen dus niet heel drastisch en ik kan me hier, zoals het nu gaat, prima mee redden. Natuurlijk heb ik alle geplande fotoshoots en afspraken voor de komende tijd af moeten zeggen, maar verder werk ik normaal al veel thuis dus ben ik dit wel gewend. Emma gaat meestal alleen met fotoshoots en afspraken naar één van de oma’s, dus wij zijn al helemaal gewend aan deze situatie. Emma is gewend dat zij soms even zelf moet spelen als mama even moet werken en ik ben gewend dat het niet altijd overdag lukt en ook soms ‘s avonds moet.

Het lijkt me voor sommige beroepen en gezinnen een lastige situatie nu, de scholen zijn dicht en je hebt misschien een vitaal beroep waarbij je dus geen keuze hebt. En dan?

Maar nu werkt Jelmer ook thuis, dus dat is wel even aanpassen voor ons alle drie. Maar daar vinden we onze draai wel in. Ik ben allang blij dat we de mogelijkheid hebben om met ons gezin thuis te blijven en dat alles verder redelijk normaal doorgaat.

Wat doen wij als gezin nu?

Wij blijven allemaal thuis en beperken eigenlijk al onze sociale contacten. Is dat niet wat overdreven? Ik weet het niet, ik voel me er prettig bij. Ik heb er totaal geen moeite mee om dit voor een tijdje te doen en het voelt voor mij juist veel rustiger. En gelukkig zijn wij sowieso wel huismussen haha, dat scheelt een hoop. Maar normaal gesproken spreken we wel veel met familie af, eten we veel samen met familie en doen we geregeld een gezellige spelletjesavond. Maar ook deze contacten doen we nu even niet. Ook al onze familieleden hebben andere beroepen, contacten en verplichtingen. Dan kunnen wij wel zo goed opletten om ons gezin te beschermen, maar als we dan alsnog afspreken met familieleden die alles door (moeten) laten gaan heeft het natuurlijk geen zin.

Waarom doen we dit? Ik moet zeggen dat ik het best wel spannend vind en eigenlijk nog wel het meeste voor mijzelf. Ik probeer te voorkomen dat ik besmet wordt. Bij een gewoon griepje slaat het bij mij al gauw om naar bronchitis of longontsteking. Aan het begin van ons huwelijk ben ik ruim 2 jaar ziek geweest doordat ik een week na onze bruiloft een longontsteking kreeg. Dit was een mega pittige tijd. Ik ben dus bang dat als ik Covid-19 krijg dat dit best wel erg pittig zou kunnen worden.

En nu ben ik ook nog 25,5 week zwanger. Ze geven aan dat je als zwangere geen extra risico loopt en dat het in principe hetzelfde verloopt als bij een niet zwangere vrouw. Maar anderzijds is een gewone griep met koorts al gevaarlijk voor de ongeboren baby, dus ik vind het wel een beetje dubieus. Voor mij extra reden om uit te kijken dus en met ons gezin in de ‘kluizenaars-modus’ te gaan haha. We maken er gewoon het beste van!

Paniek? Hamsteren? Hysterisch? Angst?

Zijn wij dan nu in paniek en gaan hamsteren? Neuh, dat niet. De laatste tijd had ik mezelf al aangeleerd om weekboodschappen te doen, super fijn! En nu al helemaal. Ik heb dus gewoon weekboodschappen gedaan en verder hebben we sowieso altijd pasta en (diepvries)groente op voorraad. En verder hebben we de kelder vol liggen met wc-papier, een zachte landing als je van de trap valt. Haha, nee hoor, ik snap de hysterische wc-papier acties niet. We hebben gewoon altijd ongeveer een pak op voorraad, dus daar verandert ook niets aan.

En hoewel ik de situatie zeker serieus neem en hierin behoorlijke voorzorgsmaatregelen neem voor bescherming van ons gezin, vind ik ook dat er veel paniek wordt gezaaid. De media is er erg goed in om op ons gevoel in te spelen en angst te zaaien. Maar dit maakt wel dat ik het lastig vind. Aan de ene kant geloof ik lang niet alles wat de media ons doet voelen, denken en geloven. Aan de andere kant is de situatie soms ook best heftig. Lastig. Maar verder vind ik het vooral vervelend dat er nog steeds heel veel mensen laks zijn en niks doen met alle adviezen en maatregelen. Dit zorgt voor risicogroepen voor onveilige situaties, dat lijkt me gewoon niet nodig als iedereen even pas op de plaats doet.

En de honden?

Die krijgen gewoon de aandacht die ze normaal ook krijgen, worden gewoon uitgelaten en daar kunnen we nu zelfs als compleet gezin een stukje mee wandelen met de lunch. En verder ben ik heel blij dat we gewoon een (kleine) tuin hebben, we kunnen allemaal op ons eigen eilandje lekker buiten spelen. Het enige puntje is dat we momenteel vers vlees geven, dat vind ik een minder fijn idee. Daar heb je gewoon niet heel veel van op voorraad en kunnen we straks misschien ook moeilijk aan komen? Gelukkig gaan we de komende tijd ook overstappen op brokjes erbij, dat vind ik een fijner idee. Dat heb je gewoon meer op voorraad, mocht het op een manier nodig zijn.

En jullie?

Hoe gaat het met jullie? Allemaal nog fit? En je familie/vrienden? En heeft het veel impact op je leven nu? Kun je thuis werken of werk je juist in de zorg o.i.d.? En hoe denken jullie erover? Hoe doen jullie het met de honden nu? Ik ben benieuwd!