‘Mijn’ mooie Heilige Birmanen, hoe zit dat nou?

Wat een prachtige witte pluizenbollen toch met hun diepblauwe ogen? Tijd om eens wat te vertellen over ‘mijn’ katten! De prachtige Heilige Birmanen. Hebben wij ook katten? Hoe zit dat eigenlijk?

Sommige van jullie kennen “mijn kattenverhaal”, maar veel ook niet. Ik krijg vaak de vraag of ik nou katten heb of niet etc. Dus tijd om daar eens een blog aan te wijden. Ik vind het best spannend om te delen, maar toch wil ik het graag open en eerlijk aan jullie vertellen zodat ik ook af en toe wat kan delen over de pluizenbollen.

Ik ben opgegroeid met katten en toen ik nog thuis woonde kreeg ik mijn eerste Heilige Birmaan. Een sealpoint poesje, Tessa. Ik wilde al heel lang zo’n prachtige poes met blauwe ogen, waar je helemaal in kunt verdrinken. Nou, dat is gelukt hoor. Tessa is, doordat ze Sealpoint is, een prachtig sprekend en pittig poesje. Dat donkere masker, witte vacht en die blauwe ogen. Fantastisch! Ik wilde er graag nog eentje bij, als vriendje voor Tessa omdat Heilige Birmanen niet graag alleen zijn. Toen Tessa ongeveer 1 jaar oud was kwam Lenthe erbij, een Chocolate Tabbypoint poesje. Nóg blauwere ogen dan Tessa al had en prachtig gekleurd. Beide echt super lieve poezen, erg aanhankelijk. Ze hadden wel een beetje wisselende relatie, de ene keer ging het heel goed samen en de andere keer hadden ze ruzie. Maar bij mijn ouders hadden we voldoende ruimte om ze hun eigen gang te laten gaan als dat nodig was.

Ondertussen (en van te voren) heb ik me verdiept in het ras, de lijnen, de erfelijke kant van het ras, kleurgenetica en het fokken van katten. Ik heb mijn officiële catterynaam (Cattery Belle Fae) aangevraagd en in 2011 kreeg Tessa haar eerste nestje van een prachtige kater. Allemaal perfect uitgezocht en helemaal volgens de regels. Tessa en Lenthe bleken allebei erg goede moeders en hebben prachtige, gezonde kittens op de wereld gezet. Wat een bijzondere tijd was dat.. Dekkingen, bevallingen, kittens oplaten groeien, perfect nieuw personeel zien te vinden, kittenpakketjes maken en de kittens naar hun nieuwe huisjes brengen. Ook als het ruim 3,5 uur rijden was naar hun nieuwe huisje. Zo konden we altijd meteen zien hoe ze reageerden op hun nieuwe situatie en hoe ze écht terecht zouden komen.

Van beide nestjes van Lenthe hebben wij 1 kitten gehouden. Ik was meteen verliefd op het kleinste (maar pittige) kitten, wat een speciaal en mooi kitten. Ik wilde graag een poesje houden dat fokgeschikt was, dus ik heb lang getwijfeld welke van de zusjes ik zou houden. Maar het werd toch echt Iepie, ondanks dat haar zusje misschien net wat beter gebouwd was. Ik was gewoon verliefd, op Iepie. En zeg nou zelf? Dit is toch ook ónweerstaanbaar?

Maar uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om niet met Iepie te fokken, ze was zo speciaal.. Het idee om mijn kleine Iepje (hoewel ze best groot was uiteindelijk) zo’n bevalling enz. aan te doen werd hem gewoon niet. Maar goed ook, want op een avond zat ik met mijn man (toen nog vriend) op de bank en toen merkte ik iets geks aan haar.. Ik merkte dat er iets niet goed was, hoewel je bijna niks zag aan haar. Dus wij zijn de hele nacht opgebleven bij Iepie en zodra het kon ‘s ochtends naar de dierenarts gegaan. En ja, ze bleek een heftige baarmoederontsteking te hebben, dus ik heb haar meteen laten steriliseren. Wat hadden wij een mazzel dat ik het zo aanvoelde bij haar, anders had het heel anders af kunnen lopen! De eerste foto van deze blog is trouwens ook Iepie, wat een plaatje he?

Lenthe heeft later wel nog een nestje gehad en daaruit hebben wij Valente gehouden, dat was eigenlijk niet de bedoeling trouwens. Maar Valente was ehhh, een beetje anders dan de anderen. Valente viel als enige kitten bijvoorbeeld altijd overal vanaf, nogal onhandig. Ze had ook als kitten een rare bult onder haar buikje en haar bekkie is wat scheef. De dierenarts kon niets aan haar vinden verder, gewoon helemaal gezond, maar toch voelde het niet goed om haar te verkopen. Inmiddels is ze al 6,5 jaar oud, hartstikke gezond, verschrikkelijk lief en nog steeds een kluns haha. Maar ach, een heerlijk diertje!

Het was een prachtige ervaring, die ik nooit had willen missen. Maar ook heel erg spannend, veel stress tussendoor, veel hormonen bij de katten waardoor er ook veel onrust in de groep was. Er was veel ruzie wanneer de hormonen opspeelden. Toen hebben we voor de rust gekozen en hebben we alle poezen laten steriliseren, het was mooi geweest. Er kwam veel meer rust in de groep, dat was heel fijn. Maar het was nog steeds niet perfect. Toen ik uit huis ging hebben we ervoor gekozen om Lenthe en Iepie mee te nemen en Tessa en Valente bij mijn ouders te laten blijven. Lenthe en Tessa konden niet goed samen, dus dit was de beste oplossing voor ons allemaal. Tessa en Valente wonen nog steeds bij mijn ouders en zijn daar helemaal gelukkig, maar ze zijn dus stiekem nog wel van mij en ik zie ze gelukkig nog héél vaak.

Ons eigen huisje met de beestenboel 
Wat heerlijk om ons eigen huisje te hebben, met Isa, Sammy, Lenthe en Iepie. Mr. Sam en Iepie waren hele bijzondere vriendjes. Sammy ging altijd helemaal ín Iepie liggen (wie wil dat nou niet in die heerlijke witte, zachte vacht?) en Iepie begon Sammy dan helemaal te wassen. Zó ongelooflijk lief. Maar na een tijdje begon het toch minder goed te gaan. Wij woonden een stuk kleiner, dus de katten konden zich minder terug trekken. Ze werden onrustig, gestresst door de honden en Lenthe begon haar vacht uit te trekken. Ze werd helemaal kaal op haar zijkanten. Zo zielig.. We hebben van alles geprobeerd, maar we zaten met onze handen in het haar. Er werd af en toe door anderen geopperd of het misschien niet beter was om een ander huisje te zoeken voor Lenthe en Iepie. Maar daar moest ik écht niet aan denken. Het waren toch mijn katten? Die herplaats je toch niet? Ik vond herplaatsen een vreselijk idee! Dat hoort niet zo, dacht ik altijd. Ik werd al misselijk bij het idee om mijn lieve Lenthe en Iepie ergens anders heen te moeten brengen, brrr.

Maar uiteindelijk kwamen we in contact met collega’s van mijn vader die altijd birmanen hebben gehad en eigenlijk wel heel erg verliefd waren op het ras. Hoewel ik het nog steeds niet wilde, was deze situatie perfect. Leuke, lieve Birmanen liefhebbers, een ruim huis en een heerlijke tuin. Ze zijn bij ons geweest om kennis te maken met ons en met Lenthe en Iepie. De klik was er van alle kanten. Ik kon gewoon niet anders meer dan te kiezen voor Lenthe en Iepie. Dit was het beste voor hun, dus we hebben het geprobeerd met de afspraak dat ze terug zouden komen als het niet zou werken.

Ze wonen nu ruim 2,5 jaar in hun nieuwe huisje. Ik mis ze nog steeds heel erg, maar het was de beste beslissing ooit. Lenthe en Iepie hadden het niet beter kunnen treffen. We hebben nog regelmatig contact, krijgen leuke foto’s en filmpjes en gaan af en toe bij ze op bezoek. Ze zien er fan-tas-tisch en ontspannen uit. Het is gewoon goed zo, ook al had het niet zo moeten lopen. Ze hebben het fantastisch, dat is het belangrijkste.

Een heel verhaal, die ik eigenlijk niet durfde te delen omdat ik nooit had willen herplaatsen. Maar gelukkig heeft het mega goed uitgepakt en zijn onze katten super gelukkig, dat is het belangrijkste. Het is ook eigenlijk veel te veel om in 1 blog te delen. Het fantastische ras, ‘mijn’ 4 heerlijke birmanen, het fokken, de nestjes kittens, de hele situatie etc. Dat wil bijna niet in zo’n berichtje, dus ik hoop dat het goed overkomt zo en dat jullie het leuk vonden om hier iets over te lezen. Ik ben wel blij dat ik het nu gedeeld heb, nu kan ik er tenminste af en toe wat over kwijt, zonder dat ik heel veel verwarring creëer.

Mocht je willen reageren op deze blog kan dat uiteraard in de reacties hieronder of via een DM op Instagram, via een PB op Facebook of per e-mail (info@petstudio.nl). Dus wil je reageren of heb je een vraag, dat mag uiteraard! 🙂