Het bos in met.. een pakje gegrild gehakt.

Ik ga wandelen met de honden en neem mee.. Ken je dat spelletje nog? Die windhond, laat je die loslopen? Tsja, we hebben een zichtjager en nog bloedsnel ook..

Zahra is een Saluki (bij ons thuis ook wel Soekeloekie genoemd, haha), een Saluki behoort tot de rasgroep Windhonden. En wat kenmerkt windhonden: slank, zichtjagers en SNEL. Laat je zo’n hond dan loslopen? Is dat veilig? Ik moet zeggen dat het in het begin wel erg spannend was. We hebben geprobeerd haar hier als pup meteen aan te laten wennen. Dit deden we door haar eerst aan een lange lijn (10 meter) te laten lopen. Dat was leuk, een joekel dat het ineens op het rennen zet aan een lange lijn. Je kunt je vast voorstellen hoe het voelt als de lijn ineens strak stond tijdens het rennen: Auw arm!

We lieten Sammy & Isa (onze Chihuahua’s) al langer loslopen, maar die blijven binnen een straal van een paar meter. En daarnaast.. Als die het op het rennen zetten.. Tsja. Die komen niet zo snel heel ver, haha. Dat is met Zahra wel anders. Nadat we haar een tijdje aan de lange lijn hebben gehouden, moesten we er toch echt aan geloven. We hebben dit gedaan met een tussenstapje: de lange lijn loslaten. Pff, dat was al spannend! Maar dan konden we haar in ieder geval nog íets makkelijker tegenhouden/pakken mocht het nodig zijn. En daar ging ze….

Ik hield mijn adem in, want ik was niet gewend dat een hond zó ver zou rennen. En nu dan? Komt ze weer terug? Wat gaat ze nu doen? Ineens bleef ze staan, keek achterom en had door hoe ver ze bij ons vandaan was. Ze kwam net zo hard weer terug rennen, om ons vervolgens compleet te negeren en keihard voorbij te rennen! Maar goed, ik was al heel blij: ze hield ons in de gaten en kwam weer in onze richting. Stap 1 is overwonnen!

Dit hebben we een aantal wandelingen zo gedaan, zo konden we haar gedrag zien als ze “los liep”. Dit ging hartstikke goed, dus durfden we het echte werk aan. Die klik van de riem was toch nog wel heel spannend. Nu is ze echt los, niet zomaar terug te krijgen als ze het op het rennen zet. En dat rennen deed ze wel, heel hard de ene kant op en weer heel hard de andere kant op. We hebben ondertussen veel geoefend met laten rennen en weer bij ons laten komen om iets lekkers te halen.

We bekijken de situatie wel altijd goed van te voren. Is de omgeving veilig om los te lopen? Niet te dicht bij autowegen? Niet te veel andere honden? Kans op wild? Nu loopt ze eigenlijk bijna iedere wandeling los, wanneer wij de omgeving veilig vinden. En dat gaat hartstikke goed! Mits… Wij een pakje ham of gegrild gehakt meenemen. Want onze prinses doet het niet voor minder. Terugkomen voor een hondensnoepje? Nee hoor. We hebben nog geen hondensnoepje gevonden waar Zahra warm van wordt.. Maar een plakje ham gaat er wel in! Ziet het er gek uit? Ongetwijfeld, maar ze komt wel altijd bij ons. Daar doen we het voor toch?

En wat is dat genieten zeg! Ze doet het super, ze houdt ons heel goed in de gaten. Rent wat om ons heen, wel wat verder dan we in eerste instantie gewend waren. Eigenlijk is dat pakje ham niet eens meer nodig, maar we nemen toch het zekere voor het onzekere 😉 Het is fantastisch om een hond zo (gigantisch hard) te zien rennen!