Wat een rollercoaster: Zahra doodziek?!

Onze Oosterse Prinses is een lastig geval met eten en erg slank (een beetje te slank). Nu wilde ik weten of er niet meer aan de hand was en heb haar vorige week na laten kijken bij de dierenarts. We kwamen in een flinke rollercoaster terecht!

Veel van jullie zullen wel weten dat Zahra nog wel eens haar prinsessenkaraktertje kan laten zien als het gaat om eten. Vanaf pup af aan hebben we eigenlijk wel wat gedoe gehad met haar. Vaak weigerde ze te eten, of vond ze dat ze écht voldoende had gehad. Ze was ervan overtuigd.. Wij hadden hier echter andere ideeën over. Ze is dus ook altijd al mager geweest.

We hebben haar al van alles aangeboden, maar ze heeft echt een erg duidelijke mening. Zo heeft ze wel eens bibberend in een hoekje gezeten met een vínnetje van de zalm voor haar neus. Ja, een echte jachthond hoor. Of heb ik wel eens spiervlees van een ree zó fijn gesneden dat je het bijna niet terug zag en door haar KVV gemengd. Ze heeft er lang over gedaan, maar het is haar gelukt om elk snippertje vlees van de ree over te laten en de KVV op te eten. Ook een kunst op zich natuurlijk. Maar ze haalt ons op deze manier wel eens het bloed onder de nagels vandaan hoor, doe je zó je best om haar van alles te laten eten wat goed voor haar zou zijn.. Ze kijkt één keer, haalt haar neus op, draait zich om en loopt weg. Frustrerend!

Tijd voor een dierenartsbezoekje..
Maar goed, de laatste tijd at ze eigenlijk erg goed en véél. Maar ze kwam eigenlijk nog steeds niet aan.. Ik vond het vreemd en wilde weten of het wel goed zat. Of er niet meer aan de hand was, waardoor ze zo mager is. Vorige week heb ik haar na laten kijken bij de dierenarts inclusief een urineonderzoek en bloedonderzoek. Het bloed zou opgestuurd worden naar het lab, om een compleet beeld te kunnen krijgen.

De dierenarts keek Zahra eerst goed na. Haar hart en longen klonken goed. Haar gebit zag er prima uit, een paar kleine plekjes in haar bek. Deze moesten we even in de gaten houden, kon komen van wat te enthousiast kauwen op takjes of botjes. Nou, dat doet Zahra wel.. Dus dat zou kunnen. Haar gebit was een tijdje geleden erg vies, toen gaf de dierenarts het advies om haar veel te laten kauwen op botjes etc. Dus dat doen we nu nog wat meer en dat helpt, het ziet er een stuk beter uit!

             “De dierenarts schrok ervan, haar nierwaarden waren wel héél erg hoog..”

Uit het urine onderzoek bleek dat bepaalde leverwaarden wat hoger waren en verloor ze wat teveel eiwit. Het bloedonderzoek zou ons meer duidelijkheid gaan geven, dus dat moesten we even afwachten. De volgende dag werd ik gebeld, de uitslag van het bloed was binnen.. De dierenarts was er eigenlijk zelf van geschrokken, haar nierwaarden waren héél hoog. Echt heel hoog, zo hoog zag ze het eigenlijk nooit zei ze. Kreatinine was bijvoorbeeld bij Zahra 2117, terwijl de bovengrens hiervoor 133 is. Dat is natuurlijk te bizar voor woorden. Ik schrok me dood toen ik deze waarden hoorde.

Dan zou ze dus misschien zeer ernstig nierfalen hebben? Maar daarvoor waren de waarden eigenlijk zelfs te hoog.. En dit klopt ook niet met haar urine onderzoek en haar gedrag. Bij nierfalen drinken ze normaal gesproken erg veel en plassen ze veel, maar bij Zahra was dit normaal. Ze dronk zelfs weinig, ondanks de hitte. En haar urine was erg geconcentreerd, dit was ook het tegenovergestelde van nierfalen. Verder merkten we niets aan Zahra. Ze was gewoon onze vrolijke, actieve en alerte Zahra. Met deze waarden zou je een doodzieke hond verwachten.. De dierenarts gaf aan dat ze ook niet wist wat het kon zijn, het plaatje klopte niet. Nierfalen? Vergiftiging? Uitdroging? Misschien toch iets anders? We zouden haar kunnen laten opnemen en dan aan een infuus met vocht om haar te spoelen. Hiermee moesten we hopen dat haar nierwaarden minstens met 50% zouden dalen.. Maar eigenlijk, zoals het nu leek, zag het er niet goed uit.

De dierenarts stelde voor om de volgende ochtend eerst nog een bloedonderzoek te doen, om te controleren of het wel echt klopte. Deze zouden we dan in de praktijk doen en aan de hand daarvan zouden we verder kijken. Dan zou ze misschien twee dagen daar blijven, aan een infuus. Mijn avond was verloren. Gingen we onze jonge hond van net 2 jaar verliezen? Hoe dan? Ze is alleen wat magerder.. Je merkt niets aan haar.. Dit kan toch geen doodzieke hond zijn waar we misschien afscheid van moesten gaan nemen? Ik wist het niet meer. Mijn lieve, kleine (grote) Saartje.. Dat kon toch niet..

Diezelfde avond heb ik contact gehad met allerlei Saluki fokkers (en de fokker van Zahra natuurlijk) of liefhebbers, praktijken, dierenartsen etc. Iedereen dacht mee en leefde mee. Dat was erg fijn! Zo gaf de fokker aan dat ik (en voor de dierenarts) er rekening mee moest houden dat een windhond ander bloed heeft. Als een dierenarts dit niet weet, kan er al gauw een verkeerde diagnose gesteld worden en een verkeerde behandeling worden ingezet.. Daar moet je toch niet aan denken. Nu was dit bij Zahra niet aan de orde, deze waarden waren zo bizar hoog, dat maakte geen verschil.

De volgende ochtend
We moesten al vroeg bij de dierenarts zijn. Ik was doodzenuwachtig. Hoe nu verder? Moesten we haar zometeen hier achterlaten? Of snel op zoek naar een specialist? Het bloed (wat heel erg stroperig is bij een windhond) werd weer afgenomen en ze gingen ermee naar achteren. Wij konden met een kopje koffie wachten in de wachtkamer. “We hebben de uitslag van Zahra, komt u maar verder”. Pff, hart in m’n keel! We waren nét de spreekkamer in en toen hoorden we: “Het is maar goed dat we nog een test hebben gedaan, want haar bloedwaarden zijn keurig!” He?! Dus toch?! Pffff.. Ik was zo ongelooflijk opgelucht en blij. Ons lieve Saartje! Yes! Ondertussen waren de assistentes al actie aan het ondernemen om dit met het lab te bespreken. Waarschijnlijk hebben ze het bloed verwisseld of misschien is er een fout geweest in een apparaat? Ze zouden in ieder geval op hun kosten nogmaals een bloedonderzoek doen, zodat we zeker zouden weten dat de bloedwaarden goed zouden zijn.

We spraken af dat we maandag terug zouden komen. Via een echo zouden we nog naar haar baarmoeder en organen kijken, kijken of alles daar ook goed is en hopelijk zouden we dan ook de nieuwe bloeduitslagen hebben. Dus gisteren gingen we weer, toch wel weer zenuwachtig, naar de dierenarts. Het zou toch niet alsnog niet goed zijn? Of iets anders gevonden? Brr.

Gelukkig waren de bloedwaarden nog steeds allemaal goed. Ook op de echo bleek dat haar organen er allemaal prachtig uit zien. En de plekjes in haar bek waren al deels weg, dus hier maakte de arts zich op dit moment geen zorgen over. Er is nu geen reden om te denken dat Zahra ziek zou zijn, gelukkig maar! Een hele rollercoaster, maar nu weten we in ieder geval dat ze niks heeft.

We zullen haar maar de tijd moeten geven om ouder te worden en hopelijk dan ook wat dikker te worden. Je ziet het wel vaker bij jonge Saluki’s. Het kan ook zijn dat haar hormonen meespelen natuurlijk. En uiteraard houden we haar heel goed in de gaten! We gaan gewoon lekker verder met ‘vetmesten’. Ze was trouwens in een paar weken wel bijna 1 kg gegroeid, dus hopelijk zit er een stijgende lijn in nu! Dat zou heel fijn zijn!

Het is wel een heel lang verhaal geworden nu, ik vind het knap als je het helemaal gelezen hebt haha! Maar ik moest het ook gewoon kwijt en ik ben blij met een goede afloop! Ik moet ook heel eerlijk zeggen dat ik het best spannend vind ik hierover te vertellen of haar te laten zien. We hebben wel eens te horen gekregen dat ze zo mager is, dat ze ziek is, dat we niet goed voor haar zorgen of iets dergelijks. Dus ik ben best bang voor commentaar als ik een foto van haar plaats waarop je kunt zien dat ze wel wat extra zou kunnen gebruiken. Maar eigenlijk voelt het ook wel fijn om het maar gewoon te zeggen en te laten zien zoals het is. Ze is zoals ze is. Ze komt absoluut niks te kort, ze is gezond en krijgt heerlijk veel vers vlees en lekkers. Ze is heerlijk actief en racet wat af!

Voor iedereen die zo meegeleefd heeft en meegedacht heeft: dankjewel! Echt heel fijn!
En ook de dierenartsen: bedankt voor jullie geduldige behandelingen en heel fijn dat jullie zelf actie ondernomen hebben met een extra bloedtest om het te controleren etc!